Produción de tecido non tecido por fundición e soplado de polipropileno
Tecido non tecido fundido e soprado
Visión xeral
Os diferentes usos ou niveis de máscaras e roupa protectoras empregan diferentes materiais e métodos de preparación, como as máscaras protectoras médicas de nivel máis alto (como as N95) e a roupa protectora, de tres a cinco capas de composto de tecido non tecido, concretamente unha combinación de SMS ou SMMMS.
A parte máis importante destes equipos de protección é a capa de barreira, concretamente a capa M de tecido non tecido fundido e soprado, cuxo diámetro de fibra é relativamente fino, de 2 a 3 μm, e desempeña un papel vital na prevención da infiltración de bacterias e sangue. O tecido de microfibra mostra unha boa filtración, permeabilidade ao aire e adsorbabilidade, polo que se usa amplamente en materiais de filtración, materiais térmicos, hixiene médica e outros campos.
Tecnoloxía e proceso de produción de tecidos non tecidos de polipropileno fundido e soprado
O proceso de produción de tecido non tecido fundido por soprado é xeralmente alimentación por rebandas de resina polimérica → extrusión de fusión → filtración de impurezas de fusión → dosificación precisa da bomba dosificadora → espineta → malla → enrolamento de bordos → procesamento do produto.
O principio do proceso de soplado por fusión é extruir a masa fundida de polímero desde o orificio da fiadora do cabezal da matriz para formar un fluxo fino de masa fundida. Ao mesmo tempo, o fluxo de aire de alta velocidade e alta temperatura a ambos os dous lados do orificio da espineta pulveriza e estira o fluxo de masa fundida, que logo se refina en filamentos cunha finura de só 1 ~ 5 μm. Estes filamentos son entón estirados ata formar fibras curtas duns 45 mm polo fluxo térmico.
Para evitar que o aire quente separe a fibra curta, colócase un dispositivo de succión ao baleiro (debaixo da pantalla de coagulación) para recoller uniformemente a microfibra formada polo estiramento con aire quente a alta velocidade. Finalmente, baséase na autoadhesividade para fabricar tecido non tecido fundido por soprado.
Parámetros principais do proceso:
Propiedades das materias primas poliméricas: inclúen as propiedades reolóxicas das materias primas de resina, o contido de cinzas, a distribución relativa da masa molecular, etc. Entre elas, as propiedades reolóxicas das materias primas son o índice máis importante, expresado habitualmente polo índice de fusión (MFI). Canto maior sexa o MFI, mellor será a fluidez da fusión do material e viceversa. Canto menor sexa o peso molecular do material de resina, maior será o MFI e menor será a viscosidade da fusión, máis axeitado será para o proceso de soprado por fusión con mala estiraxe. Para o polipropileno, requírese que o MFI estea no rango de 400 ~ 1800 g / 10 mIN.
No proceso de produción de fundido por soprado, os parámetros axustados segundo a demanda de materias primas e produtos inclúen principalmente:
(1) A cantidade de extrusión fundida cando a temperatura é constante, a cantidade de extrusión aumenta, a cantidade de tecido non tecido fundido e soprado aumenta e a resistencia aumenta (diminúe despois de alcanzar o valor máximo). A súa relación co diámetro da fibra aumenta linealmente, se a cantidade de extrusión é demasiado grande, o diámetro da fibra aumenta, o número de raíces diminúe e a resistencia diminúe, a parte de unión diminúe, o que provoca a formación de seda, polo que a resistencia relativa do tecido non tecido diminúe.
(2) A temperatura de cada área do parafuso non só está relacionada coa suavidade do proceso de fiación, senón que tamén afecta á aparencia, ao tacto e ao rendemento do produto. Se a temperatura é demasiado alta, producirase un bloque de polímero "DISPARO", aumentarán os defectos do tecido, aumentarán as fibras rotas e aparecerá "voando". Uns axustes de temperatura incorrectos poden causar o bloqueo do cabezal do aspersor, desgastar o burato da fiación e danar o dispositivo.
(3) Temperatura do aire quente durante o estiramento A temperatura do aire quente durante o estiramento exprésase xeralmente pola velocidade (presión) do aire quente, o que ten un impacto directo na finura da fibra. Se se producen outros parámetros, se aumenta a velocidade do aire quente, a fibra adelgaza, aumenta o nó da fibra, aumenta a forza uniforme e a resistencia, o tecido non tecido vólvese suave e liso. Pero unha velocidade demasiado grande pode parecer "voante", o que afecta á aparencia do tecido non tecido. Coa diminución da velocidade, a porosidade aumenta, a resistencia á filtración diminúe, pero a eficiencia da filtración deteriórase. Cómpre ter en conta que a temperatura do aire quente debe estar próxima á temperatura de fusión, xa que se non, xerarase un fluxo de aire e a caixa danarase.
(4) Temperatura de fusión A temperatura de fusión, tamén coñecida como temperatura da cabeza de fusión, está estreitamente relacionada coa fluidez da fusión. Co aumento da temperatura, a fluidez da fusión mellora, a viscosidade diminúe, a fibra faise máis fina e a uniformidade mellora. Non obstante, canto menor sexa a viscosidade, mellor; unha viscosidade demasiado baixa provocará un estiramento excesivo, a fibra romperase facilmente e a formación de microfibras ultracurtas que voan no aire non se poden recoller.
(5) Distancia de recepción A distancia de recepción (DCD) refírese á distancia entre a fieira e a cortina de malla. Este parámetro ten unha influencia particularmente significativa na resistencia da malla de fibra. Co aumento do DCD, a resistencia e a rixidez á flexión diminúen, o diámetro da fibra diminúe e o punto de unión diminúe. Polo tanto, o tecido non tecido é suave e esponxoso, a permeabilidade aumenta e a resistencia á filtración e a eficiencia de filtración diminúen. Cando a distancia é demasiado grande, o fluxo de aire quente reduce o estiramento da fibra e o enredo entre as fibras no proceso de estiramento producirase, o que resultará en filamentos. Cando a distancia de recepción é demasiado pequena, a fibra non se pode arrefriar completamente, o que resulta no fío, a resistencia do tecido non tecido diminúe e a fraxilidade aumenta.
